چرا باید یک جوان دهه هشتادی امیدی به آینده از نظر شغل، مسکن و نیازهای اولیه نداشته باشد؟

در پاسخ به این سؤال می‌توان به چند نکته اشاره کرد:
- واقعیت آن است که دسترسی به این امکانات در مقایسه با گذشته بسیار دشوار است، اما باید توجه هم داشت که در گذشته، عموم مردم هیچگاه همه این امکانات را یکجا و در یک زمان تهیه نمی‌کردند. حتی بسیاری از وسایل که امروز جزو حداقل ضروریات تلقی می‌شوند از قبیل یخچال، تلویزیون، فرش، خودرو و...، در گذشته به صورت تدریجی و مرحلهای و در طول چندین سال تهیه می‌شد. با این حال، منظور آن نیست که جوانان امروز هم باید مانند جوانان 50 سال پیش زندگی کنند، اما این واقعیت را هم نمی‌توان نادیده گرفت که تهیه یکباره این همه وسایل، واقعاً دشوار است. بنابراین، اصل تدرج را باید در نظر داشت.
- اگرچه سطح نیازهای موجود در کشور رشد کرده، اما در این شرایط، سطح درآمدها برای بخش‌های زیادی از مردم هم رشد کرده است. با این حال، در تلاش برای تأمین نیازها بایستی به اهم و مهم توجه داشت. درواقع، با حذف تجملات و غیرضروریات، می‌توان از بار مشکلات و فشارهای اقتصادی کاست.
- اگرچه تورم بالا وجود دارد، اما در نقطه مقابل، ارزش‌هایی چون سختکوشی، قناعت، عدم‌اسراف و عدم‌تجمل‌گرایی نیز در میان مردم کمرنگ شده است.
- به این واقعیت هم باید توجه داشت که بالاخره تحریم‌ها و فشارهای خارجی در رقم خوردن این شرایط هم تأثیرگذار بوده است؛ یعنی بخشی از این شرایط خارج از کنترل مسئولان می‌باشد.